Laten we beginnen met de namen en illustraties op de aardappelkaarten en de ontmoetingskaarten. Die zijn leuk, grappig en passen goed bij de sfeer van het spel. Een lekker luchtig familiespelletje (of met een biertje erbij).
Het doel van het spel is het verzamelen van 10 punten. De speler die dat als eerste voor elkaar krijgt, die wint. Iedere speler heeft eenzelfde setje van zes kaarten op hand. Elke kaart heeft een naam, een symbool, een grappige illustratie van de aardappel in kwestie en een eigenschap. Aan het begin van het spel worden er drie ontmoetingskaarten opengedraaid. Deze mag iedereen bestuderen. Deze kaarten zijn belangrijk want hierop staat de rangorde van de zes soorten aardappelen aangegeven voor die ontmoeting. Die drie ontmoetingskaarten worden geschud en bovenop de trekstapel gelegd. Elke ronde speelt iedere speler een kaart uit met de voorzijde naar beneden. Alle kaarten worden open gedraaid en er wordt een ontmoetingskaart getrokken. Hierop staat dus een rangorde en de speler met de aardappelkaart met de hoogste rang in die ontmoeting, die wint een punt. De spelers die niet winnen, die mogen de eigenschap van de kaart activeren. Dat is een beetje het spelletje dat je speelt. Je probeert er zo goed mogelijk achter te komen welke ontmoetingskaarten bovenop liggen, dat te onthouden, en daar de aardappelkaarten die je uitspeelt elke ronde op aan te passen. Wanneer ga je voor de punten en wanneer neem je je verlies om een eigenschap te activeren? En als je geen idee hebt, dan is het een kwestie van kijken wat er gebeurt. Krijg je geen punt, dan mag je in ieder geval een eigenschap activeren.
De eigenschappen van de kaarten zijn eenvoudig. Het kan zijn dat je de bovenste drie ontmoetingskaarten mag bestuderen, of dat je de volgende ronde, als je die wint, dubbele punten krijgt. Misschien mag je de Hot Potato aan een speler mag geven. Dit is een kaart die er voor zorgt dat die speler de eigenschappen van de kaarten niet meer mag activeren. Wel punten scoren, niet activeren. Je hebt ook een aardappel, Robotato, die je tegen zo’n Hot Potato aanval verdedigd. En ook een kaart die je gelijk een tweede aardappelkaart laat spelen, voordat de ontmoetingskaart wordt opengedraaid. Als laatste heb je de Couch Potato en die laat je jouw gespeelde kaarten weer op hand nemen.
Je hebt wat geluk nodig, maar je kunt op bepaalde momenten in het spel wel degelijk slim kaarten spelen om het spel in jouw voordeel te beïnvloeden.
Het is een eenvoudig spelletje. Simpele regels. Snel spel. Het is niet heel diepgaand, maar dit probeert het ook helemaal niet te zijn.
Wat is minder aan het spel?
Geluk is zeker een belangrijk onderdeel van het spel. Je weet misschien welke ontmoetingskaarten bovenop liggen, maar in welke volgorde liggen ze? Dan moet je een keuze maken en een aardappelkaart spelen. De ene keer heb je geluk, de andere keer wat minder. Ik had gedurende het grootste deel van de potjes die ik speelde eigenlijk geen idee wat er aan zat te komen. Behalve dan net na de kaart die je even vooruit laat kijken, de a-peeling potato. Je hebt ook nog de Poteto Potato kaart. Dan kun je een tweede kaart spelen die beurt en kun je een beetje naar de gespeelde kaarten van je tegenstanders kijken voordat je jouw tweede kaart bijlegt. Misschien weten zij meer? Dit punt staat bij het 'wat is minder' onderdeel van de bespreking, maar je weet bij het lezen van de uitleg meestal al wel of het opendraaien van een kaart en kijken wat er gebeurt iets voor jou is of niet.
Conclusie?
6/10
Luister hier de aflevering van De Startspelers podcast waar Hot Potato! ook in wordt besproken.
Voor meer bordspel reviews neem hier eens een kijkje.