Kingdom Rush – Rift in Time Bordspel Review
Kingdom Rush - Rift in Time Bordspel Review
Lees hier de recensie van Kingdom Rush – Rift in Time, een spel van Helana Hope, Sen-Foong Lim, Jessey Wright en Lucky Duck Games.
Bordspel Info
- Helana Hope, Sen-Foong Lim, Jessey Wright
- Mateusz Komada, Katarzyna Kosobucka
- Lucky Duck Games
- 1 - 4
- 45 - 90 minuten
- 10+
Wat is leuk aan het spel?
- Het basisidee van Kingdom Rush is gelijk aan veel tower defense spellen. Je krijgt een bak met vijanden op je af. Jij moet zien te voorkomen dat deze hun doel bereiken. Prima. Het leuke aan Kingdom Rush, en dan moet ik vertellen dat ik niet bekend met de app ben, is dat jij en je medespelers samen moeten proberen de gevaren al puzzelend moeten proberen de baas te worden. Met tetris stukken, polyomino’s. Dit is lastig. Breinbrekend lastig. Maar wel leuk.
- Iedere speler heeft zijn eigen karakter met zijn of haar eigen speelstukken (bordje, miniatuur in verschillende grootte, polyomino’s in verschillende vormen) en eigenschappen. Elke speler heeft zo zijn of haar eigen manier om de problemen op te lossen die je als team hebt.
- Iedere missie heeft een speciaal speelveld en eigen soorten vijanden kaarten. Elke ronde komen er nieuwe kaarten in het spel. En elke ronde bewegen de vijandelijke kaarten weer een of meer stappen richting hun doel. Op elke kaart staat een raster en in dat raster staan vijanden op bepaalde plekken. Ook die vijanden kunnen aparte eigenschappen hebben die het spel kunnen beïnvloeden. Je verslaat eigenlijk een kaart, schopt die uit het spel, als jij alle vijanden die erop zijn afgebeeld hebt bedekt. Danwel met je eigen miniatuur, danwel met de polyomino stukken die in het spel voorkomen.
- Die polyomino stukken komen in het spel als de spelers hun speciale eigenschappen inzetten (hun speciale (magische) krachten of speciale wapens) of als een speler een kaart uitspeelt. Wat betekent dat je een toren bouwt. Elke speler heeft op het speelveld, en dit is dus afhankelijk van de missie die je speelt, aparte plekken waar hij of zij torens kan bouwen. Die torens schieten in een bepaalde richting, om het zomaar even te noemen, polyomino stukken af richting de vijanden. Stukken met een bepaalde vorm. Waar bouw je die torens? Hoe vul je zo effectief mogelijk de kaarten van de vijand? Welk kart heeft de prioriteit? Hoe gebruik je de eigenschappen van jouw karakters het beste? Welke eigenschappen hebben de vijanden? Hoe beïnvloeden die je strategie? Dat zijn een aantal vragen die deze puzzel erg leuk maken.
- Een ander tof element in Kingdom Rush is het upgraden van je torenkaarten. Aan het begin van het spel krijgt iedere speler een bepaald aantal torenkaarten. Welke is afhankelijk van het karakter dat je speelt. Aan het einde van de ronde moet de kaarten die je niet hebt uitgespeeld doorgeven. Voordat je dat doet moet je die kaarten upgraden naar het volgende level van dat type kaart. Zo maak je de pool van kaarten die als groep beheert dus beter. Torens van een hoger level kunnen misschien verder schieten, ze schieten stukken af in een andere vorm, of misschien mag je die stukken deze keer wel draaien zoals je wenst, terwijl daarvoor je het stuk precies moest neerleggen als het was afgebeeld op de torenkaart. De torenkaarten die je wel hebt uitgespeeld die ronde komen wel weer op jouw hand. Daarnaast krijg je door vijanden te verslaan ook wat ‘geld’ om uit te geven in de torenkaartenmarkt. Je krijgt dus elke ronde kaarten op hand die je al gespeeld hebt, karten van een van je buren en eventueel nieuwe kaarten, als door iedereen besloten is dat jij daar het beste mee kunt beginnen. Dit roteren van torenkarten is wel leuk. Het niet gebruiken van torenkarten, om ze daarmee beter te maken, is dus net zo belangrijk als het wel gebruiken van kaarten.
- Het speelt solo ook erg goed. Ik zou dan wel gewoon met twee (of meer karakters spelen). Het spel dus eigenlijk behandelen als een meerspelerspel, maar dan voor alleen jezelf. Het is gewoon leuker om met meerdere karakters te stoeien.
- Het spel is zeker niet makkelijk, verre van, maar het is uiteindelijk wel te doen om een missie te halen. Je hebt vele scenario’s. Je kunt de moeilijkheidsgraad aanpassen, dus je kunt, als je het spel leuk vindt, vele uurtjes zoet zijn met Kingdom Rush.
Wat is minder aan het spel?
- Je hebt meerdere scenario’s, zoals ik hierboven zeg, dat klopt, maar binnen een scenario zul je niet verrast worden door nieuwe vijanden. Hoewel de precieze distributie van vijanden op de kaarten een beetje verschilt, zullen telkens dezelfde type kaarten op hetzelfde moment het speelveld betreden.
- Uiteindelijk win je een spel (vaak) door portal kaarten te verslaan. Deze werken eigenlijk vrijwel hetzelfde als alle andere vijanden kaarten. Je moet alle vijanden erop afdekken. Je mag dit wel alleen met torens doen. En die torens vinden dat niet bepaald leuk. Ze gaan namelijk stuk en dat is jammer, want je hebt zo hard gewerkt om die torens te upgraden of aan te schaffen. Uiteindelijk, zeker bij de laatste portal, maakt het niet zo uit hoe de rest van het speelveld eruit ziet aan het einde, als je die laatste portal kart maar afdekt en niet doodgaat. Dit is prima, voor de eenvoud van de regels, maar uiteindelijk kan het einde van het spel minder enerverend aanvoelen dan je misschien zou willen. Je hebt niet echt een eindbaas gevoel.
- Ook zitten er erg veel kleine polyomino tegels in de doos. Die liggen op het bord. De doorzichtige kaarten liggen op het speelveld. Die glijden lekker. De vijanden bewegen, in een tray, over het speelveld. Alles verschuift een beetje. Gefrunnik het hele spel door. Dat is het. Het kan niet anders, denk ik, maar het is niet altijd goed voor de flow van het spel.
Conclusie?
8/10
Voor meer bordspel reviews neem hier eens een kijkje.
