Mysthea Bordspel Review
Mysthea Bordspel Review
Lees hier een recensie van Mysthea. Een spel van Martino Chiacchiera, Marta Ciaccasassi en Tabula Games.
Bordspel Info
- Martino Chiacchiera, Marta Ciaccasassi
- Travis Anderson
- Tabula Games
- 2 - 5
- 90 -150 minuten
- 14+
Wat is leuk aan het spel?
- Je speelt in Mysthea een held en die heeft zo zijn of haar eigen sterke punten. Iedere speler begint het spel dus al met een speciale eigenschap. En dat vind ik altijd wel tof.
- Daarnaast gebruik je andere persoonlijke strijdkrachten om verschillende plekken op het bord te controleren. Deze strijdkrachten kun je ook nog eens eigen vaardigheden meegeven, als je daarvoor de juiste kaarten op je eigen spelersbord hebt uitgespeeld. Je hebt dus heel wat manieren om jouw team, om het zo maar te noemen, op jouw eigen manier krachtig te maken. En dat is leuk.
- Kaarten kun je dus uitspelen op jouw spelersbord om de eigenschap die het op zich heeft staan, maar kaarten zijn ook nodig om actiepunten mee te krijgen (dit worden command points genoemd in dit spel). Iedere speler start met een hand van kaarten met vergelijkbare sterkte, maar in de loop van het spel koop je ook kaarten bij. Soms om de actie die erop staat, soms omdat het een van jouw units extra sterk maakt, soms omdat het je veel punten geeft, en soms gewoon omdat het je een hoog aantal command points kan geven. Elk tijdperk neem je al je gespeelde kaarten weer op hand. Je bent dus ook echt je eigen stapeltje kaarten beter aan het maken, aan het deck builden zoals dat dan heet.
- Alles wat je doet wordt dus gedreven door de kaartjes in je hand. Van het inbrengen, tot bewegen van units, van het verkrijgen van energie tot het uitgeven van energie om speciale kaart acties meer uit te voeren. Elke keer moet je weer kiezen waar je een kaart voor gebruikt. Een moeilijke keuze soms, maar wel leuk.
- Verder draait het in Mysthea om het controleren van verschillende soorten gebieden. Aan het einde van elk tijdperk, het spel heeft er drie, krijg je punten voor de gebieden die je controleert. Het leuke is dat dit variabel is. Elke ronde wordt er een kaart omgedraaid. De trekstapel bevat naast een monster kaart, of kaarten, ook een kaart per gebiedssoort. De gebiedskaarten die vroeg in een tijdperk worden opengedraaid zijn minder punten waard, dan de latere gebiedskaarten die open worden gedraaid. Langzaam begin je gedurende een tijdperk steeds meer informatie te krijgen welke gebieden de moeite waard zijn om te controleren.
- Verder ga je aan het einde van een tijdperk, in volgorde van opendraaien, door de monsterkaarten en gebiedskaarten. Het kan zijn dat er geen monsterkaart wordt opengedraaid, want een tijdperk is afgelopen als alle gebiedskaarten op tafel liggen. Dus als een monsterkaart onderop ligt, dan wordt deze niet meer afgehandeld. Je hebt een kaart die alle monster laten bewegen naar het volgende eiland en je hebt dus de monsterkaarten zelf. Elk monster heeft een sterkte, een bonus als je het verslaat en soms een speciale eigenschap. Als een monsterkaart wordt afgehandeld, dan wordt er gekeken naar de kracht van alle units van de spelers op het eiland. Zijn die sterker dan het monster, dan wordt de bonus uitgekeerd. De speler die het meeste bijdraagt krijgt wat meer dan nummer twee en nummer drie. Verliezen de spelers, dan moeten ze ook units inleveren. Monster zijn leuk om tegen te vechten. Als je als groep sterk genoeg bent.
- Zoals je ziet wordt elke ronde steeds duidelijker hoe het er aan het einde van het tijdperk uit gaat zien. Je kunt heel goed plannen. Welke gebieden zijn meer waard dan anderen? Waar komen de monsters te staat die ons gaan aanvallen? Je bent dus jouw units continu over het bord aan het verplaatsen om de beste plekken te bezetten Soms resulteert dat ook in gevechten met je tegenstanders. Misschien wil je lucratieve gebieden overnemen. Je wil zorgen dat je net sterker bent dan je tegenstander waar een monster aanvalt, maar je wil natuurlijk niet dat de aanval op jouw tegenstander er voor zorgt dat je als groep te zwak bent om het monster te verslaan. Dat is een leuke balans oefening.
- Net als bij het jongere broertje Icaion zijn er enorm veel manieren op punten te vergaren in Mysthea. Het hebben van een meerderheid in verschillende gebieden. Vechten met elkaar. Vechten met monsters. Kaarten geven je soms punten. Je kunt eilanden bewegen, dan krijg je vaak punten. Ook kun je, als je met jouw held op de plek van een 'encounter' fiche staat, een ‘encounter’ kaart pakken. Je hebt hiervoor wel ervaringspunten nodig, weer een ander betaalmiddel in het spel. Hoe meer ‘encounters’ je bent aangegaan, hoe meer ervaringspunten ze kosten. Deze kaart geeft je ook vaak punten en ook een andere bonus.
- Het verschil met Icaion, hoewel beiden spellen op dezelfde fundering zijn gebouwd, is toch ook wel de hoeveelheid interactie met de andere spelers. Waar het bij Icaion soms zelfs aanvoelde als een ongewenst spelelement, is het het hier duidelijk dat je de strijd met elkaar moet aangaan. Daarom geef ik ook de voorkeur aan Mysthea. Het gaat wat sneller, in ieder geval voor je gevoel, en er zit wat meer beweging in het spel. Het spel is wat dynamischer.
- Naast dat het spel zelf leuk is ziet het er ook nog mooi uit. Toffe miniaturen en leuke illustraties.
Wat is minder aan het spel?
- Wat de betekenis is van de actie iconen op de kaarten is vaak moeilijk te achterhalen als je alleen naar de iconen zelf kijkt. Dit geldt niet alleen voor de kaarten die op hand hebt, maar eigenlijk voor alle kaarten in het spel. Dit wordt ietsje beter hoe vaker je het speelt, maar intuïtief zijn de icoontjes op de kaarten zeker niet. Je zult vaak terug moeten kijken in het kaartenoverzicht of de regels en dat zorgt voor wat vertraging, en ook voor frustratie.
- Hoe meer je naar het maximale aantal toegestane spelers gaat, hoe langer Mysthea duurt. Logisch, aan de ene kant, maar aan de andere kant gaat de snelheid er een beetje uit. En ook het, of mijn, spelplezier. Drie spelers is meer dan genoeg.
Conclusie?
8/10
Voor meer bordspel reviews neem hier eens een kijkje.
