Wordt de opstandelingenkaart gespeeld, groen 7,  dan draait de tabel om, naar de Riots kant, en gelden die rangen en standen.  Ook zijn er kaarten, zoals de gildemeester (dan wint de hoogste kaart van de kleur van de gildemeester), of de beul (de speler die de beul speelt mag een gespeelde kaart annuleren), die het spel op de een of andere manier beïnvloeden. Uiteindelijk is elke kaart een bepaald aantal punten waar. Je telt aan het eind de punten van alle kaarten die je hebt gewonnen op. Dit doe je drie keer, je speelt drie spelletjes dus, en de spelers met de meeste punten wint Royals and Riots. Het spel is behoorlijk chaotisch. Dit komt aan de ene kant omdat je er niet vanuit kunt gaan dat een kaart in je hand zijn waarde houdt. Er veel kaarten in zitten met speciale eigenschappen. Maar ook omdat, als je geen kaarten hebt van de gevraagde kleur, je, zeker als er een lage kaartkleur is gevraagd, er meerder troef mogelijkheden zijn. Je kunt hierdoor moeilijk plannen. Ik denk dat je Royals and Riots meer als een luchtig tussendoortje moet beschouwen dat toevallig het slagenspel-mechanisme gebruikt, dan echt als slagenspel. De liefhebber van bridge of hartenjagen, en de spelers die wellicht een soortgelijke ervaring zoeken, zal dit spel echt te chaotisch vinden. Ook ik, en ik ben niet de grootste slagenspel liefhebber, vond Royals and Riots, iets te veel van voor, naar achter, van links, naar rechts gaan.